Napels is in de 8e eeuw v. Chr. gesticht door de Grieken en heette toen Neapolis (nieuwe stad) en was de belangrijkste stad van Magna Greacia. Het oorspronkelijke Griekse bouwplan is nog herkenbaar.
Na de 4e eeuw v.Chr. werd Napels bondgenoot van de Republiek Rome en werd het Grieks langzaam Latijn. Door de uitbarsting van de Vesuvius in de 1e eeuw na Chr.,die Pompeï verwoestte, werd Napels ook flink beschadigd.
In de zesde eeuw werd Napels veroverd door het Oost-Romeinse Rijk in een poging van Justinianus om het Romeinse Rijk nieuw leven in te blazen.
Napels werd een paar jaar later weer veroverd door de Longobarden. In de 8ste eeuw en 9de eeuw had de stad veel te lijden van islamitische piraten en belegeringen.
De vikingen kwamen ook steeds vaker ‘op bezoek’. 
Omstreeks 1000 kregen de vikingen vaste voet aan de grond in zuid-Italië en breidden hun bezit vervolgens uit. In 1039 was Napels het laatste hertogdom dat in de handen van de Noormannen viel, bij hun oprichting van het Koninkrijk Sicilië. In 1224 stichtte Frederik II er de universiteit, die sinds 1987 zijn naam draagt, de Universiteit van Napels Federico II.
In 1266 wees paus Clemens IV het koningschap over het Koninkrijk Napels toe aan Karel van Anjou. Deze verplaatste de hoofdstad van Palermo naar Napels. In 1284 werd het Koninkrijk in twee delen opgesplitst, maar beide claimden de naam Koninkrijk Sicilië.
In 1501 veroverden de Spanjaarden het koninkrijk. In 1734 herkreeg het zijn onafhankelijkheid onder de verlichte vorst Karel, koning der beide Siciliën (‘Carolus Rex Utriusque Siciliarum’), die later als Karel III koning van Spanje werd.
In 1816, na de Napoleontische tijd, werd het Koninkrijk der Beide Siciliën gevormd. Onder de koningen van het huis Bourbon (Italiaans: Borbone) brak een bloeitijd van industrialisatie aan.
In 1860 is het voorgoed afgelopen met de Bourbons: de Garibaldijnen vallen het koninkrijk binnen en veroveren het. In oktober 1860 bevestigt een dubieuze volksraadpleging het einde van het koninkrijk. Napels is geen hoofdstad meer. Er ontstaat een grote kapitaalvlucht naar het noorden.
Door deze verdwijning van kapitaal werd er niet meer geïnvesteerd in de Napolitaanse industrie. Deze verloor steeds meer terrein aan de opbloeiende industrie in Noord-Italië of verhuisde naar het noorden en een groot deel van de stad verarmde. Dit was overigens eveneens het geval in heel Zuid-Italië. Tot op de dag van vandaag is de driehoek Turijn – Genua – Milaan het economische zwaartepunt van Italië terwijl het zuiden van het land door de noordelingen als achterlijk gebied wordt beschouwd. Uit 
dezelfde tijd stamt de Napolitaanse maffia, de Camorra, die door de verpaupering van de bevolking de wind in de zeilen kreeg.
Op 7 april 1906 barstte de Vesuvius uit en richtte in Napels grote schade aan. Dit was de laatste grote uitbarsting van de vulkaan. Volgens sommige vulkanologen kan er ieder moment een nieuwe grote uitbarsting komen.
Na 1945, toen de repressieve fascisten, die de maffia flink beteugeld hadden, verdwenen waren, kon de Camorra zijn tentakels ook uitslaan naar de buitenwereld. De buurt Spaccanapoli in het centrum van Napels, genoemd naar een smalle straat die deze buurt in tweeën snijdt, ademt in die zin een heel bijzondere sfeer. Het leven wordt hier grotendeels bepaald door de onderlinge concurrentiestrijd van de verschillende maffia-clans betreffende de 
afpersings-’industrie’ en drugshandel. Ondanks vele pogingen van de autoriteiten slagen deze er tot nu toe niet in om de Camorra ernstig te verzwakken. Deze maakt veelal gebruik van de corruptie die welig tiert in Napels om hun zaakjes te beschermen tegen overheidsbemoeienis.
Eind 2007 ontstaat er een grote vuilniscrisis in Napels. Maandenlang wordt het vuilnis niet opgehaald en blijft het in de straten liggen. Vuilnismannen kondigden aan dat ze het afval nergens meer kwijt konden. Het steeds terugkerende probleem wordt veroorzaakt door slecht bestuur, het verzet van omwonenden tegen het openen van nieuwe stortplaatsen en afvalverwerkingsinstallaties en de infiltratie door de maffia van de ophaaldiensten. Het kabinet-Berlusconi IV heeft het oplossen van deze crisis tot een van haar prioriteiten bestempeld.
In het hart van de stad ligt de Spaanse wijk. Te midden van deze wijk bevindt zich Palazzo Spagnolo. Het werd in 1738 gebouwd en heeft veel invloed gehad op de Napolitaanse architectuur.
In de loop der eeuwen zijn er in Napels 448 kerken gebouwd, Enkele bijzonder zijn de San Gennaro, de Basilica di San Pietro ad Aram, de Certosa di San Martino in typisch Italiaans barokke stijl. In het religiueze complex van Santa Chiara bevinden zich de kerk, een museum en het klooster. De bij het klooster behorende kruisgang is een oase van rust. Let in deze boomgaard opo de fabelachtige majolicadecoraties.
Naast alle kerken zijn de vele kastelen ook de moeite waard. Deze gebouwd om de vele vijanden van Napels te weren nadat Rome niet langer als beschermer optrad. Castel Nuovo, ook bekend als Maschio Angioino, nu het Stedelijk Museum, is in de late 13e eeuw door de eerste koning van Napels Karel I van Anjou gebouwd. Castel Capuano, Castel Sant’Elmo, Caserma Garabaldi en Castel dell’Ovo zijn een bezoek waard.
Op het spectaculaire Piazza del Plebiscito staat de Basilica di San Francesco di Paola met zijn elegante gebogen zuilengang en het Palazzo Reale . Het, in een park liggende, Reggina di Capodimonte is een ander voormalige Koninklijke residentie. Nu is het een belangrijke schilderijengalerij met werken van Titiaan, Botticelli en Caravaggio.
Bezoek zeker de vele straatmarkten. Hier ziet u het echte Napels in Aktie.
Geniet ook van de vele Napolitaanse culinaire hoogstandjes zoals de pizza en de vele pasta specialiteiten zoals vermicelli ‘a Vesuviana en de struffoli en baba au rum.
BEZIENSWAARDIGHEDEN VAN NAPELS
Museo Archeologico Nazionale
Het Nationaal Archeologisch Museum in Napels heeft een grote verzameling objecten uit de Oudheid. De, in de 16e eeuw bij opgravingen in de Thermen van Caracalla gevonden, Farnese-collectie bestaat uit sculpturen. De beroemdste van de grootste bewaarde beeldengroep uit de Romeinse tijd is de Farnese-stier. Zeker de moeite waard is grote verzameling juwelen, waaronder de grootste camee ter wereld.
De eerste en tweede verdieping zijn geheel gewijd aan de vondsten uit Pompei en Herculaneum.
Deze twee stadjes werden 79 n. Chr. bij een uitbarsting van de Vesuvius bedolven onder lava en as. Er zijn vele mozaïeken en fresco’s te zien, waaronder het beroemde mozaïek uit het huis van de Faun in Pompei van Alexander de Grote en zijn strijd tegen de Perzen. Het mozaïek van Dioskurides werd gevonden In de villa van Cicero werd het mozaïek van Dioskurides gevonden. Het zeer realistische portret van de rijke bankier Cecilius Giocondus is ook de moeite waard..
Andere hoogtepunten zijn: de papyrusrollen uit de Villa dei Papiri in Herculaneum en de beelden en meubels uit de Tempel van Isis in Pompei. En natuurlijk niet te vergeten zijn er erotische voorstellingen afkomstig uit de badhuizen van Pompei.
Bijzonder boeiend zijn de computeranimaties, grote foto’s en filmbeelden die laten zien hoe de verwoesting van Pompei en Hercaluneum heeft plaatsgevonden. Verder zijn er afgietsels van mensen in doodsangst die probeerden hun bezittingen in veiligheid te brengen. De 2000 jaar oude broden, dadels en vijgen spreken tot de verbeelding. Er wordt veel keramiek, brons (o.a. helmen van gladiatoren uit Pompei), munten en glaswerk getoond.
Adres: Piazza Museo
Openingstijden: 09.00-20.00
Toegangsprijs: € 6,50, 18-25 jaar € 3,25, onder 18 jaar en 65+ gratis
Teatro di San Carlo
Het oudste theater van Italië is Teatro San Carlo. Het is 41 jaar ouder dan de Scala in Milaan. Koning Karel III gaf in 1737 opdracht tot de bouw. In 1816 werd het theater door brand werd verwoest maar enkele dagen later begon de herbouw in oorspronkelijke staat en werd de akoestiek zodanig verbeterd dat het Teatro San Carlo heeft misschien wel de beste akoestiek ter wereld heeft.
Met plaats voor 3000 mensen en 6 etages met 184 loges is de theaterzaal zeer indrukwekkend. Bijzonder is de klok boven het toneel met een vinger die probeert de wijzers tegen te houden. De theaterzaal kunt u zonder begeleiding bezoeken. Als u een rondleiding boekt kunt u ronddwalen in het ingewikkelde gangenstelsel van het theater.
Om een jong publiek vertrouwd te maken met opera en ballet zijn er geregeld ’s ochtends om 11.00 speciale voorstellingen. Een kaartje kost € 10,00. Op de website van het Teatro di San Carlo kunt u het programma downloaden.
Adres: Via San Carlo
Openingstijden: rondleiding 9.00-17.30, voorstellingen (begin oktober tot eind mei) beginnen om 19.00, 19.30 of 20.00
Toegangsprijs: rondleiding € 5,00, jonger dan 18 jaar € 3,00, voorstellingen vanaf € 30,00
Duomo
De grootste kerk van de stad is de Dom van Napels . De bouw van deze kathedraal begon in de 13e eeuw onder Karel I van Anjou en werd in 1315 ingewijd. Wat nog goed in de linkervleugel te zien is , is dat twee oudere christelijke kerken in de Dom werden opgenomen. Daar liggen de basiliek Santa Restituta en het baptisterium San Giovanni, een zeer oude doopkapel uit de 6e eeuw. De mozaïeken in deze doopkapel zijn zo’n 15 eeuwen oud. Bij opgravingen onder de kerk zijn objecten gevonden uit de Griekse en Romeinse tijd.
Het meest bijzondere van deze kerk is de kapel van San Gennaro (Sint Januaris), de beschermheilige van de stad Napels. Op het hoofdaltaar bevindt zich het zilveren borstbeeld dat de schedel van de heilige bevat. De kapel is versierd met fresco’s van Domenichino en Giovanni Lanfranco. Januaris werd in 305 onthoofd tijdens de christenvervolging door de Romeinse keizer Diocletianus.
In de Dom van Napels worden twee urnen bewaard met daarin volgens de legende het gestolde bloed van de Heilige Januaris. Op de eerste zondag in mei en op 19 september worden de urnen vlak bij het hoofd van Januaris gebracht. Als door een wonder wordt dit eeuwenoude ‘bloed’ dan weer vloeibaar. Tot grote opluchting van de bijgelovige Napolitanen, want als het bloed niet vloeibaar wordt betekent dat rampspoed.
Adres: Via Duomo
Openingstijden: 08.00-12.30 en 16.30-19.00
Toegangsprijs: gratis
Castel Nuovo
Toen Karel I van Anjou in de tweede helft van de 13e eeuw koning werd van het koninkrijk Sicilië (dat zuidelijk Italië en Sicilië omvatte) verplaatste hij de hoofdstad van Palermo naar Napels. Vervolgens gaf hij opdracht tot de bouw van Castel Nuovo. Alfonso I liet het kasteel in 1443 helemaal liet verbouwen.
Van het oorspronkelijke kasteel is alleen de Capella Palatina overgebleven. Op de binnenplaats staat de kerk Santa Barbara met fresco’s van Giotti.
De Arco di Trionfo werd speciaal voor de intocht van Alfonso I van Aragon werd in 1443 gebouwd. De toegangspoort van wit marmer steekt duidelijk af bij het grijze vulkanische gesteente waaruit de rest van het complex bestaat. De massieve torens, drie aan de voorkant en twee aan de achterkant, springen het meest in het oog.
De Baronnenzaal, De Salei di Baronna, heeft een indrukwekkend Spaans-gotisch gewelf in de vorm van een ster. Deze zaal dankt zijn naam aan een gebeurtenis onder koning Ferdinand, de zoon van Alfonso. De baronnen van Napels spanden samen tegen het bewind van de Aragons. Ferdinand nodigde ze uit voor een feestje in het kasteel, maar dat liep uit op een drama. De koning liet het kasteel hermetisch afsluiten en de baronnen werden gearresteerd en later geëxecuteerd.
Het Museo Civico is in de westelijke vleugel van het kasteel gevestigd.
Adres: Piazza Municipio
Openingstijden: 09.00-19.00
Toegangsprijs: € 5,00
Piazza del Plebiscito e.o
La Chiesa Francesco di Paolo
Het Piazza del Plebiscito is het grootste plein van Napels en is genoemd naar de volksstemming van 1860 waarmee de stad zich bij het Koninkrijk Italië aansloot. Het plein werd aangelegd door Joachim Murat, de zwager van keizer Napoleon, die van 1808 tot 1 815 koning van Napels was.
Aan de ene kant wordt het halfronde plein afgesloten door het Koninklijk Paleis en aan de andere kant door de kerk San Francesco di Paolo. Deze laatste kerk is gebouwd naar het voorbeeld van het Pantheon in Rome. De façade bestaat uit zes pilaren met aan weerskanten Ionische zuilen. Van binnen is de kerk rond met een koepel van 53 meter hoog. Onder Ferdinand van Bourbon werd de halfronde zuilengalerij toegevoegd. Er staat van hem een marmeren standbeeld in een nis van het paleis. Ook staan er standbeelden Karel van Anjou, Alfons van Aragon, keizer Karel V, Karel III van Bourbon, Joachim Murat en Victor Emanuel II, de eerste koning van het verenigde Italië.
Het Koninklijke paleis
De volkswijk Santa Lucia ligt ten westen van het Piazza del Plebiscito. Daar ziet u het echte Napels: Een zeer schilderachtige wijk met een wirwar van nauwe, steile trapstraatjes waar altijd was aan de lijn hangt te wapperen, de vrouwen vanaf de balkons een praatje met elkaar maken, en de geuren van het Italiaanse eten u tegemoet komen.
Wandelend door deze authentieke wijk naar de zee(via Parténope) en sla dan af naar het westen (Via Caracciolo). Daar heeft u een schitter end uitzicht over de Golfo di Napoli.
In deze wijk kunt u heerlijk kunt eten. U kunt er uitstekend vis en andere zeevruchten eten en uiteraard staat de pizza (een uitvinding van de Napolitanen) op het menu, zoals de traditionele Pizza Margherita.
Ondergronds Napels/ Napoli Sotterranea
Entree
Onder Napels ligt een wereld van grotten, catacomben, galerijen, voorraadkamers, tunnels en oude watergangen, uitgehouwen in tufsteen. De Grieken en Romeinen gebruikten de aanwezige tufsteen al om hun stadsmuren en tempels te bouwen. De ondergrondse waterlopen werden door de huizen erboven, via een diepe put, benut. Een uniek en enorm uitgestrekt ondergronds stelsel is het resultaat van duizenden jaren graven in de grond van Napels. Tijdend de Tweede Wereldoorlog deden de ondergrondse tunnels dienst als schuilkelders voor luchtaanvallen.
In de tijd dat het christendom in het Romeinse verboden was zochten christenen een veilige plaats om hun geloof te belijden en hun doden te begraven. Vooral onder het oostelijke deel van Napels vindt u enkel van die christelijke schuilkerken.
Een aantal grotten zijn gewijd aan San Gennaro de beschermheilige van Napels. De kerk Madre di Buonconsiglio ligt vlakbij een van die grotten. U ziet er een van de oudste portretten van de Heilige Gennaro, vermoedelijk uit de 5e eeuw.
De Fontanelle Grot diende als begraafplaats. Er liggen duizenden schedels en botten, overblijfselen van mensen die overleden aan de pest in de 16e eeuw. Op het hoogtepunt van de epidemie stierven er 1500 mensen per dag en die werden bijgezet in de grotten. Later diende de grot ook als begraafplaats voor de armen van de stad. Rond deze schedels groeide een soort cultus: mensen die een schedel ‘adopteerden’ en regelmatig een bezoek brachten aan ‘hun dode’. Die cultus werd in 1969 verboden. De grot werd afgesloten en kan nu alleen worden bezocht als onderdeel van de rondleiding.
Onder de grond zijn de overblijfselen van de Griekse stad Neapolis te zien. Bij de basiliek San Lorenzo Maggiore aan de Via dei Tribunali bevinden zich de overblijfselen van de Griekse stad Neapolis.
Napoli Sotterranea
Adres: er zijn twee ingangen, aan de Piazza San Gaetano 68 en de Vico S. Anna di Palazzo 52
Van beide startpunten begint een rondleiding van twee uur, de eerste om 12.00, de laatste om 16.00 (in het weekend zijn er ook rondleidingen om 10.00 en 18.00)
Castel Sant’Elmo en Museo di San Martino
Uitzicht vanaf Castello Sant Elmo over Napels
Het hoogste punt van Napels is de Vomeroheuvel. Bovenop de heuvel staat het imposante kasteel Sant’Elmo. Vanuit vrijwel ieder punt in de stad is het kasteel te zien.
De oudste delen van dit fort stammen uit 1329. Zijn huidige stervorm met zes punten kreeg het na de grondige verbouwing na de explosie van een munitieopslagruimte in 1599. De meeste verdedigingsforten hadden vijf punten. Waarom Sant’Elmo er zes heeft, is onduidelijk. Naast verdedigingsfort werd het kasteel ook gebruikt als gevangenis, ondergronds bevinden zich de cellen. Nu bevindt zich in het kasteel een kunstgalerie. Het fort biedt u een schitterend uitzicht op Napels. In de zomermaanden worden er geregeld culturele manifestaties gehouden.
Het kartuizer klooster Certosa di San Martino staat voor het fort. De kloostergangen, de rijkelijk versierde priorij, de chiostro grande en de tuinen zijn zeer indrukwekkend. In de 16e en 17e eeuw lieten de monniken het klooster opfleuren door de bekendste kunstenaars in die tijd. In het klooster bevindt zich een museum met een grote collectie kunstvoorwerpen uit de 15e tot de 19e eeuw. Ook is er een bijzonder fraaie kerststal te zien.
Er gaat een funicolare (kabeltrein) naar de top zodat u niet de stijle klim naar boven hoeft te maken.
Adres: Largo San Martino 8
Openingstijden: 8.30-19.30
Toegangsprijs: € 6,00, 18-25 jaar € 3,00, onder 18 jaar en 65+ gratis
Castel Sant’Elmo
Adres: Via Tito Angelini 20
Openingstijden: 8.30-19.30
Toegangsprijs: gratis in combinatie met Museo di San Martino, anders € 1,00
Pietrarsa Spoorwegmuseum
Voor treinliefhebbers is het Spoorwegmuseum Pietrarsa in Napels een absolute aanrader. Op de plek werd in 1845 de eerste Italiaanse stoomlocomotief gebouwd, de Bayard, die staat tentoongesteld samen met tientallen andere locomotieven, treinstellen en treinmodellen.
Zo is er ook de koninklijke trein te zien (11 treinstellen, gebouwd door Fiat), die in 1930 werden gebruikt bij het huwelijk van Umberto II van Savoy en de Belgische prinses Marie José. Slechts voor de korte periode van 33 dagen in 1946 was Umberto II de laatste koning van Italië. Omdat zijn vader, Victor Emanuel III, tijdens de Tweede Wereldoorlog had geflirt met het fascisme werd dat ondergang van het Italiaanse koningshuis.
Het museum ligt langs de spoorlijn Napels-Portici, de oudste spoorlijn van Italië.
Adres: Via Pietrarsa
Openingstijden: 08.30-14.00 (zondag gesloten)
Toegangsprijs: onbekend